Vanuit een bewondering voor hoe kinderen met de dood en het leven omgaan maakten wij de voorstelling Lena in een Lijstje. Op deze pagina vind je onze inspiratiebronnen: Het gedichtje waarmee wij de voorstelling begonnen, onze eigen ervaring, iets wat we meemaakten, lezen of horen. Alles wat ons inspireert en aan Lena doet denken.
Ik heb een zusje
Kim Zonneveld
Ik heb een zusje. Judith heet ze. Ze is altijd vier gebleven. Ze ging dood toen ik zes was. Een week later werd mijn broertje geboren. De dood van Judith was verdrietig. De geboorte van Jari een feest. Dit was allebei onderdeel van mijn zesjarige bestaan. Ik heb de dood nooit tegenover het leven gesteld, maar altijd als deel van het leven gezien. Als we het leven in al zijn schoonheid willen omarmen is de dood daar een onderdeel van.
Hoe jong je ook bent.
Nog zeven nachtjes slapen ongeveer
Hetty Heiting
Vanmorgen was de dokter hier voor mij
Die praatte heel erg lang
Met pappie op de gang
En toen heb ik gehoord wat hij daar zei
Maar ik ben zeven en ik ben niet bang
Vanmorgen heeft de dokter daar gezegd
Nog zeven nachtjes slapen ongeveer
Dan mag ze fijn naar onze Lieve Heer
Ik dacht: O God, bestaat-ie dan wel echt?
Maar pappie zegt van wel, dus is het waar
Hij zei: Je bent heel ziek
En toen huilde hij zomaar
Ik wilde niet verklappen dat ik de verrassing wist
Maar ja, dat huilen vond ik wel een beetje raar
Ik heb een teddybeer bij mij in bed
Als ik dan dood ga mag-tie lekker met me mee
Dus wachten wij gezellig met z’n twee
Ik heb een mooie tekening voor God
Die neem ik mee, als mama dat es wist
Dan mag ik vast zo’n mooie witte jurk aan in de kist
Want ik ga nooit meer trouwen
Want ik word nooit meer groot
Dan heb ik toch een beetje feest al ga ik dood
’t Is net alsof ik met vakantie ga
Naar m’n oma, die ging dood verleden jaar
Trouwens pappie doet de laatste tijd zo raar
Die komt me dan misschien wel achterna
Zeg mam, ik zal niet huilen als ik je mis
Want als je zeven bent moet je zelf kunnen doodgaan
Maar doe je in de kist een heel klein schemerlampje aan
Want ik ben bang als het zo donker is
Toen ik vijf was
Sara Kolster
Sara was eigenlijk maar heel kort vijf. Haar driejarige zusje Anna stierf twaalf dagen na Sara’s verjaardag. De eerst volgende herinnering is de geboorte van haar nieuwe zusje, dat was twee jaar later. Blijkbaar is er een gat in haar herinnering ontstaan. Nu ze haar eigen vijf-jarige dochter Yuki ziet opgroeien wordt Sara steeds nieuwsgieriger naar haar eigen kleine versie. Ze maakte een radio documentaire, en spreekt met haar ouders, oom en tante, zusje en kleuterjuf over hun herinneringen.
Beluister de documentaire
